Ερημιές και χαλάσματα 

Στην άλλοτε αγροτική και ζωοδότρα φύση της Τήνου, αυτή των ορεινών βοσκοτόπων και ετήσιων ή πολυετών καλλιεργειών, στα σκαλιά, στις καφκάρες, στις κατ‘κιές και στ’ αλώνια, έβγαζαν τον επιούσιο με πολύ μόχθο οι ντόπιοι ξωμάχοι της Τήνου. 

Έπρεπε με κάθε τρόπο να ζήσουν την οικογένειά τους, τις περισσότερες φορές μεγάλη, πολυάριθμη και φρόντιζαν να καλλιεργήσουν κάθε γωνιά, κάθε σπιθαμή γης, κάθε καντούν’, για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί με πολύ ιδρώτα και κόπο. 

Η ζωή στην πορεία της άλλαξε, βελτιώθηκε. Μηχανήματα και άλλες δουλειές αντικατέστησαν τις πολύ κοπιαστικές και χωρίς ωράριο χειρωνακτική εργασία, με αυτές του τουρισμού, των υπηρεσιών, του Δημοσίου κλπ και η δυσπρόσιτη και άγονη γη της Τήνου αφέθηκε, εγκαταλείφθηκε για κάτι καλύτερο. 

Σήμερα και μέχρι πάλι οι καιροί άλλα να μας φέρουν, οι άλλοτε καρποφόρες πλαγιές στα ανεμόδαρτα χωράφια των Τηνιακών ερημώνουν και μόνο λίγα ‘’δεσποτικά‘’ και περισσότερα αδέσποτα γιδοπρόβατα επισκέπτονται και ρημάζουν ακόμη περισσότερο τα χαλάσματα του πανδαμάτορα χρόνου. 

Έπαιξαν κι αυτά το ρόλο τους; ή θα επανέλθουν ως μουσειακοί χώροι στην έρευνα του πολιτισμού και της ιστορίας; 

Νίκος Φώσκολος - Καναλέτος 

Ιούνης ο θεριστής 2017