Τοπικό Πολεοδομικό Σχέδιο Τήνου
Άρθρο μου δημοσιευμένο στις 25 Αυγούστου του 2020 και παραμένει δυστυχώς επίκαιρο.
Εμπειρικές σκέψεις μου — Α΄ μέρος
Με αφορμή τη διαφαινόμενη συζήτηση για την πολεοδομικό σχεδιασμό της Τήνου, μου δίνεται η ευκαιρία να αναφερθώ, σε κάποια προβλήματα από το μακρινό παρελθόν που ταλαιπωρούν ανθρώπους και κοινωνία.
1 Ο Δήμος της Τήνου (Πολεοδομία) θα πρέπει να επέμβει, να φροντίσει, ώστε όποιες νέες οικοδομές κτίζονται είτε εντός οικισμού, σχεδίου πόλης, είτε εκτός αυτών, να έχουν απαραιτήτως το νησιώτικο στυλ και χρώμα της Τήνου.
2 Τα νόμιμα οικόπεδα εντός οικισμών και σχεδίου πόλης, τα οποία υπάρχουν προ πολλών ετών είτε με επίσημα συμβόλαια είτε όχι, να θεωρούνται και να είναι οικοδομήσιμα, ανεξαρτήτως πλάτους πρόσοψης. Συμβαίνει δε το εξής: Η μεν ΔΟΥ να φορολογεί σε συμβολαιογραφικές πράξεις μεταβίβασης τα εν λόγω οικόπεδα ως κανονικά, όπως και στη φορολόγηση του ΕΝΦΙΑ. Η δε Πολεοδομία τα θεωρεί μεν άρτια αλλά μη οικοδομήσιμα. Αυτό είναι τρελό. Το ίδιο το Κράτος σε δυο διαφορετικές Υπηρεσίες αντιφάσκει και εναντιώνεται στις ίδιες του τις αποφάσεις.
3 Όταν σε οικόπεδο εντός σχεδίου πόλης προβλέπεται στο σχέδιο διάνοιξης δρόμου ικανού πλάτους και αυτός δε ο δρόμος δεν έχει διανοιχτεί, για διάφορους λόγους, να μπορεί η Πολεοδομία να δίνει άδεια οικοδομής με την προϋπόθεση το εν λόγω οικόπεδο να αφήνει προς κοινή χρήση στο Δήμο το προβλεπόμενο τμήμα οικοπέδου του για τη διάνοιξη του δρόμου.
4 Οι περιστεριώνες και οι ανεμόμυλοι, από ‘’φωστήρες‘’ του παρελθόντος της ΔΟΥ Τήνου μάλλον, θεωρήθηκαν ειδικά πολιτιστικά κτίσματα και φορολογούνται στη μεταβίβαση και στον ΕΜΦΙΑ με τιμές πολύ μεγαλύτερες των απλών γεωργικών και κτηνοτροφικών κτισμάτων. Σήμερα και για πολλά χρόνια πριν οι περιστεριώνες και ανεμόμυλοι, δεν προσφέρουν τίποτα στο ιδιοκτήτη παρά μόνο βάρος οικονομικό.
Για την όποια συντήρησή του πρέπει να υπάρχει πολύ μεράκι και μεγάλη οικονομική ευχέρεια. Θα έπρεπε λοιπόν όχι μόνο να μην φορολογούνται από τη ΔΟΥ σε καμιά περίπτωση μεταβίβασης, ΕΜΦΙΑ, κληρονομιάς, κλπ, αλλά να επιδοτούνται από το Κράτος (Υπουργείο Πολιτισμού;) για την επισκευή τους και διατήρησή τους, ως κτίσματα διατηρητέας λαϊκής αρχιτεκτονικής. Διαφορετικά όλοι, μα όλοι, στο διάβα του χρόνου θα γκρεμιστούν.
5 Κάτι ανάλογο μπορούμε να πούμε και για τα ξωκλήσια. Όσα ήδη είναι κτισμένα, είτε παμπάλαια είναι, είτε νεόκτιστα να μην φορολογούνται αυτά τα ίδια σε κάθε συμβολαιογραφική πράξη και στον ΕΜΦΙΑ αυτά μόνα, όχι βεβαία τα άλλα κτίσματα πλησίον τους, παρά μόνο ενδεχομένως ένα μικρός βοηθητικός χώρος για τη χρήση της εκκλησίας. Τα ξωκλήσια είναι δείγματα αγάπης και πίστης των κτητόρων και των κληρονόμων αυτών, οι οποίοι τηρούν με ευλάβεια τα ήθη και έθιμα των προγόνων μας, πάντα με μεγάλο οικονομικό κόστος και προσφορά στην κοινωνία, ενδεχομένως και από το υστέρημά τους. Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό όφελος στον ιδιοκτήτη κάποιου ξωκλησιού. Με το να φορολογεί η ΔΟΥ τα ξωκλήσια, σε δύσκολους καιρούς, που ήδη διαφαίνονται, θα ερημωθούν και θα αρχίσουν να γκρεμίζονται κι αυτά όπως οι περιστεριώνες και οι ανεμόμυλοι, δυστυχώς.
Τήνος 25/8/2020 - Νίκος Φώσκολος Καναλέτος
