Το νερό πάντα μαζί στο χωριό & στην πόλη

Το νερό είναι βασικός παράγοντας δημιουργίας χωριού και πόλης.

Από τα αρχαία χρόνια για να ιδρυθεί κάποιος οικισμός, χωριό, ή και πόλη, βασικό στοιχείο για την επιλογή του ήταν η θέση σε απάνεμο και όσο το δυνατόν εύφορο μέρος, με βασική προϋπόθεση την ύπαρξη νερού!

Κάθε οικισμός και χωριό, έχει κοντά του κάποιο λαγκάδι, ή πηγή για την τροφοδοσία του νερού του. Τις δε πόλεις διασχίζουν τις περισσότερες φορές ποτάμια που δίνουν ζωή σ’ αυτές. Αυτό το βασικό στοιχείο σήμερα το έχουμε σε δεύτερη μοίρα.

Βλέπουμε ότι κτίζονται κατασκευάζονται κατοικίες, οικισμοί και χωριά σε κάθε πλαγιά ή οροπέδιο, χωρίς τις βασικές υποδομές και στη συνέχεια οι εν λόγω ιδιοκτήτες απαιτούν από τους αρμόδιους φορείς τα όποια στοιχειώδη έργα και υπηρεσίες τους είναι απαραίτητα.

Η ζωή, μας έχει διδάξει ότι η φύση δεν βιάζεται. Αν αυτό συμβεί τότε θα εκδικηθεί τον βιαστή της. Χρόνο με το χρόνο βλέπουμε ότι αυτά που στο παρελθόν θεωρούσαμε σε επάρκεια (νερό, καύσιμη πρώτη ύλη από ξύλο, ελεύθερους χώρους, κυκλοφοριακή άνεση, κλπ) σήμερα είναι δυσεύρετα και δυσκολεύουν την ζωή μας, δημιουργώντας παράλληλα προστριβές μεταξύ των κατοίκων που χρησιμοποιούν αυτούς τους ίδιους χώρους.

Στα παλιά μας χρόνια το νερό το σεβόμαστε και το εκτιμούσαμε δεόντως, διότι για να το προμηθευτείς το κουβαλούσες με τη στάμνα ή άλλο σχετικό δοχείο από την δημόσια κεντρική ή δευτερεύουσα βρύση με κόπο και η κατανάλωσή του γίνονταν με φειδώ. Ειδικότερα το νερό στα άνυδρα νησιά μας, που κάποτε αφθονούσε, έχει γίνει πλέον αιτία διαμάχης λόγω κακής διαχείρισης και σπατάλης από πολλούς μεταξύ των κατοίκων και παραθεριστών.

Αν η πορεία αυτή συνεχιστεί, τότε δεν θα υπάρχει αύριο για τα νησιά μας, το νησί μας την Τήνο, αφού χωρίς νερό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ.

Και θα φτάσουμε στο σημείο, αν όχι εμείς οι ενήλικες, αλλά οι επίγονοί μας, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, να αφήνουν έρμαια στη φθορά του χρόνου τα όποια κτίσματα έχουν φτιαχτεί με κόπο, χρήμα και ιδρώτα, ή ακόμη και να τα γκρεμίζουν για να γλυτώνουν από την όποια συντήρησή τους ή και τις εισφορές στο Δημόσιο.

Το απλό και λιτό κτίσμα, χωρίς περιττές πολυτέλειες, είναι αυτό που θα πρέπει να ικανοποιεί τον άνθρωπο. Τα επί πλέον είναι βάρος του ιδίου αλλά και των επομένων γενεών που θα μας ακολουθήσουν.

Γρηγορείτε πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρεις».

Τήνος 6 Ιουλίου 2024 - Νίκος Φώσκολος Καναλέτος